Ուժի մասին

Առատաձեռն ներելու ու օրենքները խախտելու համար պետք է լինել ուժեղ: Ուժեղ՝ այնքան, որ մի ամբողջ ազգ պարունակես քո մեջ: Այս ներողամտությունը մի հսկա հրեշի նման, կլանում է բոլոր խտրականություններն ու պատիժները: Զարմանալի ա, թե ինչքան ոչ խորքային է հասարակությունը տեսնում խնդիրները: Նայում է մակերևույթին՝ հետևանքներին, հիմքին, խնդրի սկզբնաղբյուրին նայելու փոխարեն: Հենց այս տեսական սխալ մոտեցումն է, որ բերում է այդքան անպտուղ պայքարի ու հիասթափությունների:

Կա-չկա (վարժա՞նք)

Չկա, չկա, ոչինչ չկա,
Կամ էլ կա, բայց մեկ ա չկա,
Չկա, չկա, կամ էլ կա ու չկա,
Կա-ում ավելի շատ չկա,
Իսկ չկա-ում շատ քիչ կա,
Համ կա, համ չկա, մի քիչ կա,
Մի շատ կա, ավելի շատ չկա,
Համ էլ ավելի շատ չկա,
Կա, կա, ամենը չկա,
Կա, կա, ամենը՝ չկա,
Կամ էլ ամենը կա, բայց մեկ ա չկա:

Հրավառություն

Ձայն, ալիքներ, օդի ճնշում, տարածում մոլեկուլներ, 6 12 անցանք…
Ականջ, խոռոչ, վեստիբուլյար ապարատ, հեղ/ անցանք ասեցի…
Գույն, Մանգան, նատրիում, Ֆեռում, սպեկտր, անցումներ, ֆոտոններ, կոմպտոն, հեղեղ, քվանտային, կլանում, ինտենսիվություն, ռեցեպտորներ, մինիմալ ֆոտոնների քանակ, 1 անցանք,
Լույս, նեյրոններ, անցանք…
Լույս, ուղեղ, քիմիա, դոպամին, արյան մեծ շրջան, մկաններ, խրձ… աաաա անցանք
Մարդիկ, ժպիտներ, հասարակություն, փոխշահավետ էգոիզմ, նորմեր, տաբուներ անցանք…
Աղբ, մետաղ, ալյումին, մամլիչ, պարող բանկաներ, պարահրապարակ, ուտամլյոննոե սոլնցե, նեժնո ս մո, աաա անցանք…
Աղբ, էգոիզմ, գիտակցության մթագնում, կենդանիներ, էվոլյուցիա, մոնոգամիա, մեծ եղբայր, հոգնում եմ… րեցեպտորներ, նյարդային փոխանցիչների պակաս, քնել ա պետք, անցանք…
փոխա… անցանք… մոռանալ ամենը, անցանք…

***

Գեղեցիկի մասին ^_^

Գուետէ կամ բարի ախորժակ

Նստել ենք գրեթե ամբողջ խմբով ու համարյա թե սկսել էինք սնվել, երբ նկատեցին, որ մեկը պակասում ա։ Սպասում ենք… հետևից մարդ ուղարկեցին, գտան։ Գալիս ա… Նայում են ուտելիքին, աչքերը փախցնում։ Պատառաքաղի վրայի սալաթից ֆրանսիական սուուսն ա կաթում։ Սպասում ենք գա, մեկը իր ամաներն ա վերաբաշխում… մեկը… Ահա՛ նա երևաց, նա մոտենո՛ւմ ա։ Սթեդի, նա արդեն մի քանի մետրի վրա ա, սթեդի, սթեդի, նա սեղանի մոտ ա, նա սկուտեղը սթեեեդի սկսեց իջա… սթեեդի, կռացավ, նա սկուտեղը սկսեց իջեցնել… հայացքներ մեկը մյուսի վրա ուղղված, մեկը չդիմացավ… ՖԱ՛Ս աղրղրղրրղ

Բարոյականությունը որպես խմբի ինստիկտ

Մինչ սկսելը հարկ եմ համարում ներողություն խնդրել փիլիսոփայությունից բան հասկացողներից, ոչ ճշգրիտ և սխալ տերմինների ընտրության համար։ Կարդալուց խնդրում եմ լինել ներողամիտ, քանի որ գրողը դիլետանտ է։

Նիցշեն գրում է, որ բարոյականությունը հոտի(խմբի) ինստինկտն է ինդիվիդուալի համար։ Ամբողջ օրը ինձ այս միտքը այդպես էլ հանգիստ չթողեց։ Կարծում եմ, որ բարոյականության միայն մի կողմն է, որ նպատակ ունի ծառայել հոտի կարծիքին։ Այո՛, անշուշտ յուրաքանչյուր ոք սերտում է բարոյականության չափանիշները միջավայրից։ Ապրելով հասարակության մեջ, կուտակելով փորձ, անձը գիտակցում է բարոյականության եզրերը, որը ազդվելով, ֆիլտրվելով սեփական կենսաբանական և հոգեբանական կանխադրույթներով ձևավորում են որոշակի պահելաձև։ Նիցշեի այս պարզ ինստիկների վրա հիմնված բացատրությունը ինձ մռայլ է թվում։ Գտնում եմ, որ այս մռայլ երանգավորումը մասնակի է ճիշտ։ Ըստ իս, բարոյականությունը կարող է ծառայել ավելի կոմպլեքս, սոցիալ-հոգեբանական ինստինկտներին, ինչպիսին են՝ արդարությունը, ոչ սխալ բառ եմ օգտագործում, ոչ թե արդարությանը՝ որը սուբյեկտիվ է, այլ հավասար նախնական պայմաններին, արդար «խաղին»։ Մեկ այլ նման արժեք կարող է լինել օրինակ՝ փոխադարձ հարգանքը՝ անձեռնամխելիությունը, այսինքն՝ ապրիր չվնասելով այլոց (և այլ սկզբունքներ արևելյան փիլիսոփայությունից և էթիկայից՝ դաոսիզմ, տաոիզմ ևն)։ Սրանով մենք սահմանում ենք բարոյականությունը, ոչ թե կոմպլեքս կենդանական ինստինկտների հիման վրա, այլ որպես բազիս ընդունում ենք իդեալներ, որոնք ըստ իս արդի հասարակության մեջ հանդիսանում են հենասյուն, թեկուզ և չգիտակցված։

Մենախոսություն

Զզվել եմ ինչ-որ անիմաստ բաների մասին մտածելուց։ Էսօր իմացա, հմ, իմացա, գրողի տարածը մեկը ուղղակի ասեց, հասկացա թե էս իմ ու գործի տեղի ժողովրդի իրար չհասկանալը ինչից ա գալիս։ Ես երբեք ինքնուրույն գլխի ընկնողը չէի սա։ Հիմա գիտեմ թե շունը որտեղ ա թաղված, հիմա էլ պետք ա դերասանություն անել, ինչ ա թե հետները յոլա գնամ։ Գնացեք դուք գրողի ծոցը, սմոլ-թոլք-մոլք, խոսալու ձև-մև, տեսություն, կարդալ-մարդալ, դե պոշլի վի։ Բաներ կա, որ պետք ա ուղղակի լինի, ու մի երկու ամսից ավել ժամանակ ծախսելը դրանց հասկանալու համար ուղղակի աբսուրդվ ա։ Էնքան որ ուզում եմ մարդավարի խոսամ մարդկանց հետ, ունենամ ամենապրիմիտիվ առօրեական ոչմիբանը։ Ես ուղղակի ուզում եմ մինիմալ պայմանները, որ կարողանամ ապրեմ, ուզենամ վաղվա օրը տենամ, գրողի տարածը նորմալ քնեմ։ Հիմա էլ պետք ա գնամ սկսեմ ուսումնասիրեմ, որ ինչ ա, թե կարողանամ հետները խոսեմ։ Ու էտ սաղ ընթամենը գոյատևելու համար, լավագույն դեպքը առանձնահատուկ հիացմունք չի առաջացնում ու կանխավ մեռած գործ ա (գիբլոե դելո)։ Իսկ ես կանեմ ինձ ոչ բնորոշ բան, կվերցնեմ ու կփախչեմ, այ հենց տենց, ես էլ ունեմ սխալ անելու իրավունք, և ես ընտրում եմ 3 օգնություններից չորրորդը՝ փախչել, տա դա դաաաամ ու լույսերը իջան ու մեծ պլանով խաղացողին են ցույց տալիս, լավ մոռացա, որ լուրջ բանի մասին էի խոսում ։Պ։ Հա՛։ Կգնամ այնտեղ, որտեղ ինձ ուղղակի ընդունում են այնպիսին, ինչպիսին, որ կամ։ Կարող եմ իհարկե ստեղ շարունակել, բայց նպատակը վաղուցվանից չկա, իսկ էներգիա էլ չկա, որ ինչպես միշտ զուտ գաղափարի համար կոտոշներս դեմ տամ, սպառվել եմ ու նոր չէ։  Ուզում եք ասեք վախկոտ եմ, կամ էլ ուրիշ բան, ի՜նչ տերմինի տակ ուզում եք կոխեք՝ վախկոտ, պուրիտան, մարգինալ, կոմպլեքսավորված ապուշ, քյարթու, անհեռատես, էլ ինչ մտքներովդ անցնի։ Հիմա մեկ ա, հոգնել եմ մտածել բաների մասին, որը նորմալ մարդու համար նույնիսկ խնդալու ա մտածել ապուշ բաներ, որ իրենց քննարկելը լռիվ հաճույքը հանում ա իրանց լինելու։ Ի՜նչ էշության վրա եմ ժամանակ ծախսում… ոնց շփվես ոնց ասես, դա նու վաս Կգնամ, ու թքած թե քաքի մեջ եմ ընկնելու, ու իմ էս գրածս էլ բգիս ա կանգնելու, ու ինձ դատի են տալու, ու նոր փարթամ դեպրեսսիա ա սկսելու միջավայրի փոխելու պատճառով, ու էն անտեր փողը, ու էս ու էն, զաթո գիտեմ, որ ընդեղ կան որոշ օրգանիզմներ ։Դ ։Ճ ում հետ հաճույքով թեյ կխմեմ ու կլինի էն խոհանոցի անկապ հոտը, լավ էլ ռոմանտիկայի գիրկը չընկնեմ, ինձ սենց ասած պոռվալո էս էմոցիաների, ռոմանտիկայի հաշվով, կարամ անվերջ նրբություններ նկատեմ։ ։Պ Չգիտեմ կարող ա էտ մեկ-երկու հոգին էլ հետո չսպասի, որովհետև յեսիմինչ եմ դառել, իսկ ի՞նչ չգիտեմ, ասող չկա, ստեղ բոլորը լռում են, մի՛շտ, կուլտուռա ա պանիմայե՞շ, իմ տապոռությունն էլ թույլ չի տալիս իրանց ուծի պուծիի տակից ջոկել իրականում ինչ են ուզում ասեն, երեք տարին ինձ չհերիքեց։ Գիտեմ լուծումը ու կարամ լռվեմ ստեղ աննպատակ, բայց չայը սառում ա, հա՛, էսա գամ օգնեմ…

Ու թող գրողի ծոցը գնա էս անտեր երեք կամ ավել տարին։ Այ սենց կվերցնեմ ու կփախչեմ լակոտի նման, հասկանո՞ւմ ես, ուզում եմ ապրեմ։

Հա մեկ էլ էս անտեր բլոգը գրել եմ որ կարողնամ մեկ-երկու ցերեկ էլ տեսնեմ։ Գրել եմ, որ ազատվեմ էն մանր մունր բաներից, որ կարողանամ մի երկու օր էլ տենամ, էն մեծերը կարողանամ տանեմ։ Այլ նպատակ էս զիբիլանոցը երբեք չի ունեցել, երբե՛ք քեզի կըսեմ ))։ Ու հուսով եմ էս բլոգը կսատկի, մեռի, մեռի։ ։Ճ Տհե պյաներ։

***

Վովան պատի մոտ է և նրան ջարդում են:

Ինքդ քեզ սիրելու մասին

Մեկ էլ մի բան կա, որ շատ տարիներ առաջ եմ լսել։ Ասում են, որ ինքդ քեզ չսիրես ոչ մեկ չի սիրի, Ներողություն, բայց սա ուղղակի հիմարություն ա, Լա՛վ ենթադրենք ինքդ քեզ սիրում ես, Հա՛, որպես ի՞նչ, ի՞նչ խնդիր ես լուծում դրանով, ոչ մի իմ կարծիքով։ Եվ ընդհանրապես համարում եմ, որ օնանիզմը երբեք որևէ հարցի լուծում չի, Ինքդ քեզ սիրելը ո՞րն ա։ Ավելին՝ կարծում եմ, որ էս ձեր օնանիզմը միայն բարդացնում ա խնդիրը և հաստատ չի լուծում որևէ բան։

Մտքերի էվոլյուցիայի մասին

Մի միտք կա, որին ես եկել եմ մոտ 5 տարի առաջ և հիմա կարծես թե այս կամ այն չափով դարձել ա ամփոփ և կարիք ունի ձևակերպման։ Իրականում միտքը տրիվիալ ա և նույնիսկ ակնհայտ, բայց ունի նուրբ եզրեր։

Բանը նրանում ա, որ մտքերը չասվելու և չգրվելու դեպքում չեն հաստատվում և այդ մտքի վրա հաջորդ հարկերը չեն կառուցվում։ Հաջորդ միտքը ձևակերպեմ շենքի կառուցվածքային անալոգիայով։ Ենթադրենց առաջին հարկը համապատասխանում ա հարակից մտքերի խմբի։ Ես կարծում եմ, որ հնարավոր հետևյալ զարգացումը, երբ հարակից մտքերը արտահայտվելով գրավոր կամ բանավոր տեսքով, գուցե նաև քննարկվելով հաստատվում են, կառուցվում ա տվյալ սենյակի(մտքի) առաստաղը և հնարավորություն ա ստեղծվում կառուցել հաջորդ տրամաբանական հարկը։ Ինչպես և շենքի դեպքում մտքերը փոխադարձ կապված են և ունեն փոխադարձ աջակցության, խաչաձև ապացույցների կարիք։ Ես կարելի է հանդիպել հետևյալ պատկերե, երբ հարակից հարկերը կառուցվում բայց կենտրոնական միտքը չքննարկվելու, չգրվելու պատճառով, հնարավոր չի դառնում կառուցել երկրորդ միտքը։ Ավելին ո՛չ երկրորդ հարկը բացակայում է իր պատերով։ Այսինքն 9 սենյակի դեպքում, մենք ունենք կենտրոնական առաջին հարկի սենյակ, որը չունի առաստաղ և երկրորդ հարկ, որում բոլոր 8 հարակից սենյակների մի պատը բացակայում է, չնայած հնարավոր է առաստաղի առկայությունը։ Այսինքն ստացվում է, որ մի մտքի պատճառով մաբողջ կառույցը(շենքը) խարխուլ է դառնում։

Հիմա անդրդառնանք հետևանքներին նմանատիպ կառուցողական պայմանների։ Ես զգացել եմ, որ նույնիսկ հիմա մտքեր կան, որոնք վաղուցվանից արժեզրկված են և ակնհայտորեն իմ այժմյան մտորումների հիմքերն են։ Եվ այդ պարզ, ստորին, լեգո հարկերի մտքերը բառերով ձևակերպուց հետո, տեղի է ունենում շղթայական ձևակերպումների շարք։ Իսկույն ավելի բարձր հարկերի մտքերը, հարկ-առ-հարկ, հեշտությամբ սկսում են ձևակերպումներ ստանալ։ Ստացվում է, որ հնարավոր չէ (սա իհարկե իմ կարծիքն է միայն) թռիչքաձև անցնել ավելի ընդհանուր մտքերի առանց արժեք չունեցող պարզերի ձևակերպման և ժամանակը/տարիքը ոչ մի կերպ չի ազդում արտահայտման/ձևակերպման կարիքի վրա։

Ինչու՞ եմ եկել ես այս հետևությանը։ Բանը նրանումն է, որ վերջին տարիների ընթացքում ես, փաստացի, ինքս ինձ զրկել եմ արտահայտվելու, այլոց հետ մտքերի փոխանակման հնարավորությունից։ Եվ այս ընթացքում մտքերը այդպես էլ չէին զարգանում,  միայն կուտակվում էին, իսկ այստեղ կամ սոց ցանցում «դուրս տալուց/աղտոտելուց» հետո միանգամից հնարավոր եղավ ազատվել այդ ճահճից և շարժվել առաջ, շարունակելով միջավայրի ճանաչողական բնազդի (իրականում սխալ տերմին եմ օգտագործում, բայց հասկացաք) բավարարումը։

Ժամանակին 3-4 տարի առաջ ես այս մտքին անդրադարձել եմ, համեմատելով մտքերը գամմա-մասնիկի հետ։ Եթե այն չի շարժվում, ապա այն մահանում է և ստեղծում է այլ մասնիկներ միջավայրի առկայության դեպքում։ Այս համեմատությունը կարծումը շատ բնութագրական է, սակայն ոչ լրիվ քանի որ հաշվի չի առնվում այլ մտքերի ազդեցությունը։

Այս նախորդ մտքից գալիս է մի հարց, որի պատասխանը ես դեռ չունեմ, այն է. «Արդյո՞ք մտքերը ազդում են մեկը մյուսի վրա, թե մենք գործ ունենք մտքերի վերադրման հետ»։ Պետք ա մի հատ հարցնել ժողովրդին կ/համ էլ սթաք-ում։

Հետևություն. Կամայական հիմար միտք ինչ-որ մի ժամանակ պետք ա ինչ-որ մի տեղ ասվի, գրվի, քննարկվի*։

* Այստեղ որոշակի լռելյայն նախապայմաններ են ենթադրվում։

Հ.Գ. Էս էլ գրել եմ, որ կարողանամ շարժվեմ առաջ։