Դրվագ անցյալից

— Բայց ինչո՞վ եմ ես վատ

— Դու շատ ես լուրջ

— Բայց ես չէի կարող ուժեղ չլիներ, քո համար եմ արել… լրջությունը գինն էր ստեղ հասնելու, էս տարիների, էս ամենի

— Չգիտեմ, տենց ստացվեց

— …

— …

— Իրա հետ դու ապագա տեսնու՞մ ես

— Չէ

— … բա… ի՞նչ, … ո՞նց

-… Չգիտե՛մ, կներես, որ սենց ստացվեց…

-…

 

Մինչև հիմա չեմ հասկանում, ո՞նց ու ո՞րն էր իմ սխալը: Երևի ուղղակի հիմար եմ, դա պատասխանում ա երկու հարցին էլ:

Երկխոսություն

Մի փոքրիկ երկխոսություն իմ ընկերոջ հետ.

Ասում ա.

— Ուզում եմ ասեմ, որ եթե համակերպվես դեպրեսիայիդ ու հոգեպես հոգնած լինելու հետ, վարի կեթաս:
— Մատաղ, քանի տարի ա ինձ աջ ու ձախ բաժանել եմ:
Սպառել եմ ինձ:
Ես պետք ա սիրված լինեմ, կամ էլ սիրեմ: Այլ կերպ չեմ կարող:
Թեկուզ ես սիրեմ, որովհետև եթե սիրում ես, ուրեմն էտ այս կամ այն չափ փոխադարձ ա
Էդգոնե մի փոքր գնահատվեմ:
— Ես շատ լավ գիտեմ, էտ կարիքը :)
— Հիմա դա իմ համար ուղղակի բզզիկ չի, կենսական նշանակություն ունի, էտ միակ ձևն ա շարունակել գոյատևելու
— Բայց դու ***-ից հրաժարվել ես, իսկ ուրիշին էլ չես ուզում ման գաս…
— Ման գալը ո՞նց ա լինում:
Ստեղ մարդիկ հոգով սրտով չեն
հա նստում խոսում, շփվում ենք (հենց երեկ էլ խոսում էինք), բայց մեջները դարդ չկա, իրանց հետ խոսելից չեմ զգում, որ մարդու հետ եմ խոսում
Էս իմ նոր հարևանները լավ, կարգին ժողովուրդեն, բայց իրանք թեթև են, բարդ կյանք չեն ունեցել:
Ես չեմ կարող սիրել մեկին, ով ծանր չի, չգիտի ինչ ա դեպրեսսիան
Էդ մարդիկ ինձ ուղղակի չեն գրավում:
Իրանց մեջ գեղեցկություն չկա:
— Տարօրինակ ես :)
— Գիտեմ, գուցե արդեն ուղղակի գիժ
Ես հենց դա էի սիրում ***-ի մեջ
— Իմ կարծիքով քեզ հենց տենց, դեպրեսսիա չտեսած մարդ ա պետք: ծանր մարդը ինքնին ներքև ա իջնում, ինքը քեզ վերև հանել չի կարող: Քեզ թեթև մարդ ա պետք:
— Օ՜խ, նե զնամ
Չեմ ասում հիմա լինի դեպրեսսիայի մեջ,
բայց իմանա էտ ինչ ա և գնահատի էտ
ոչ թե համաձայնվի, այլ գնահատի !!!

Զզվել եմ (ցանկ)

Զզվել եմ այս մուտքից ու այս կախիչից,
զզվել եմ ամենօրյա նույն ճահիճից,
զզվել վախկոտ ինձանից ու իմ արդարացումներից,
զզվել այս դիմացի դաշտից, միջի ոչխարներից,
ու այն միջի փոսից, օրվա քաոսից,
ինքս իմ հետ խոսելուց ու վաղվան սպասելուց,
զզվել բոլոր կարիքավոր մարդկանցից,
ու իմ թուլամորդ լինելուց, բոլորին օգնելուց,
զզվել եմ անընդհատ գնահատվել սպասելուց,
պատասխան չստանալուց ու պատասխանատու լինելուց,
չէ որ ես էլ իրավունք ունեմ սխալվել, ինչու՞ փախնել,
զզվել եմ անընդհատ փորձելուց ու ինքս ինձ խաբելուց,
օրվա գործի մեջ ինքս ինձ թաղելուց,
օրվա ճահիճից, դատարկ ժպիտներից, դատարկ խոսքերից,
դատարկ աչքերից, իմ համար անհասկանալի հասարակական նրբություններից,
զզվել եմ մարդկանց իրար բզբզելուց, մեկը մյուսի նկատմամբ գերազանցություն ապացուցելուց,
զզվել եմ իմ պարտավորություններից, զզվել եմ այս լռությունից,
անվերջ լռող հեռախոսից ու լիցքաթափվող մարդկոցից,
զզվել եմ ինքս ինձնից… հոգնել եմ այս ամենից

 

Երկխոսություն

-Ո՞րն ա քո ամենասիրած գիրքը:
-Dan Brown — C…
-Լա՛վ, պարզ ա, էլ հարցեր չկան:
-Ի՞նչն ա պարզ:
-Դու մեռած ես:
-Այսի՞նքն:
-Անիմաստ ա բացատրելը: Մեռելները չեն հասկանում:
-…
-…
-(Գնաց)