ռոմանտիկայի մասին

Իմ հասկանալով տղա աղջիկ հարաբերություններում մի հատ տգեղ բան կա: Ռոմանտիկայի ընկալումը սեռերի մոտ տարբեր ա: Իմ հասկանալով ռոմանտիկան՝ այն հարատև, գույնզգույն, չանձնավորված ու աբստրակտ տեսքով, որ ընդունված ա պատկերացնել, բնորոշ ա տղամարդկանց: Իսկ կանանց համար ռոմանտիկան ապահովագրություն ա, դա նրանց պետք ա, որպես երաշխիք, որ տղամարդը իր հետ ա:

Էս անհամաձայնությունը շատ եմ նկատել այլ զույգերի մոտ: Շատ տիպիկ սիտուացիա ա: Հարաբերությունների տարբեր շրջաններում, ռոմանտիկան առաջխաղացնողը փոխվում ա, հարաբերությունների իրավիճակի հետ անցնում ա մեկից մյուսին:

Սփռոցը

Երեկո էր։ Երկար ճանապարհի սկզբին մի քանի ժամ էր մնացել։ Խառնաշփոթ էր: Ճամպրուկում նկատեցի մի սեղանի սփռոց.
— Մամ, էս ի՞նչ ա
— Տու՛ն ա պետք կգա։
— Նոր Տարուն կօգտագործեք:
— Մա՜մ, ի՞նչ նոր տարի, ի՞նչ տուն։ Նոր տարի էլ չի լինում վաղուցվանից: Էդ տունը էլ չկա…

ու չի էլ եղել։ Այդ իմ երազանքի թատրոնում ես եղել եմ դերասան իսկ դու մայրիկ՝ հանդիսատես։ Ուրիշ ոչ ոք չկար դահլիճում։ Երկրորդ դերասանը այդպես էլ չեկավ։ Նա վախենում էր գոյություն չունեցող հանդիսատեսից։
Այդպես էլ մնաց սփռոցը պայուսակում։ Թե ու՞մ համար այդպես էլ չհասկացա։

Նահանջ

Ջնջվել էի սոցիալական կայքից սկզբունքային պատճառով: Ջնջվել էի երկու պատճառով: Առաջինը գաղափարախոսական էր: Գաղտնիության թուլացումը ես «չներեցի» սոցիալական կայքին: Թե ու՞մից էի փախչում, չեմ հասկանում, երևի ինքս ինձնից ինչպես միշտ: Երկրորդը պատճառը կապված է հասարակության ինչպես նաև սոցիալական կայքերին բնորոշ որոշ միջանձնային բզզիկի մասին: Վերջինս ես ամիսներ շարունակ չեմ կարողանում ձևակերպել ամփոփ մտքի տեսքով: Գուցե, մի օր ստացվի:

Ինչևէ, այս անգամ ելնելով զուտ էգոիստիկ ինքնապահպանման բնազդից, որոշեցի իմ իսկ խոսքը դրժել, գնալ իմ իսկ սկզբունքներին հակառակ և հետ գրանցվել սոցիալական կայքում: Չեմ հարգում ինքս ինձ այս որոշման համար: Միևնույնն է կորցնելու ոչինչ չունեմ: Միշտ էլ կա թափանցիկ դառնալու տարբերակը:

Օ՛յ, ինչքան եմ ես թերագնահատել մարդկային շփումը: Գուցե մենք (ամենաքիչը ես) կախում ունենք շփումից բիոլոգիական մակարդակի վրա, ինչպես սննդից, թթվածնից և այլնից: Բայց սա մի այլ պատմություն է: