***

Ибо пиздец, ՏԱՇԻԻԻԻԻ… տանցույուտ վսե

Որ չեն ասում

Որ չեն ասում. «Ա դե ի՞նչ ես խորացել, ապրի էլի քո համար:»

Դա նու, լու՞րջ: Գիտես մտքովս չէր անցել, այ հիմա որ ասեցիր կյանքս կտրուկ կփոխվի:

Որ չեն ասում բոլորը իրարից առանձին. «Քեզ ընկերուհի ա պետք գտնել:»

Գիտեմ: Էտ անտերը զոռով չի:

Որ չեն ասում. «Ոչինչ էսա մեկին կգտնես էլի»

Իյա իրո՞ք: … ջնջած տեքստ … Ու հիմա լռվել եմ ճահիճի մեջ ու ո՛չ հղկում եմ, ո՛չ մշակում, ո՛չ էլ զարգանում: Ի վերջո ես կհասնեմ քո «հանգիստ ապրելուն», որովհետև … ջնջած տեքստ … գնում ա 943և94և գրողի ծոցը: Ու իմ … ջնջած տեքստ … գլուխը ուղղակի կշոյեն ու բերանս կանֆետ կդնեն ու ես դառնությունը կուլ տալով ուղղակի կապրեմ «մեկին գտած»: Էն ինչը ես իմ մեջ արժեքավոր եմ համարում մե4(   ՛,-.«-»« ոչ մեկի տանձին չի: Գրողը տանի քանի մարդու հետ եմ շփվում, շնից շատ, մեջից մի հինգ հոգի հազիվ գտնվի, որ ուզում եմ երկրորդ անգամ տեսնեմ: Նույնիսկ հորիզոնում չեմ տեսնում էն միջավայրը, որտեղ կարող ա ինձ հետաքրքրող մարդկանց գտնեմ, իսկ դուք ինձ ասում եք հանգիստ ապրի: Ախր տեղներդ տաք ա, դրա համար էլ տենց եք խոսում: Ես ինքս իմ մահն եմ նայում ամիսներով, տարով ու դուք ինձ ասում եք հանգիստ ապրի:

Ու գիտե՞ս ամենա «.-.»« ո՞րն ա:

Որ երկար չեմ դիմանա «մեկին» «կգտնեմ» ու բերանս կփակեմ ու կլինեմ մ»««.» «-«»«.- «երջանիկ» ու դուք կասեք տենում ես որ «մեկին» գտար: Ու ես սուսուփուս գլխով կանեմ ու տարիներով դանդաղ կսատկեմ անկյունում ժպիտը դեմքիս:

Մահը անխուսափելի ա, այլ տարբերակները խիստ անհավանական են:

Հին հավատարիմ ընկեր

Վաղուց չեմ եղել դեպրեսսիայից դուրս: Մոռացել եմ «նորմալ» վիճակը իմ: Ինչ հիշում եմ ինձ՝ ես նրա մեջ եմ: Մտել եմ խոր ու հիմնովին: Այնքան երկար եմ եղել դեպրեսսիայի մեջ, որ այն ներծծվել է իմ մաջ: Դիֆուզվել իմ բնավորության մեջ, դարձել իմ անհատականության մի մասը: Դիֆուզվել է իմ մարմնի մեջ վիրուսի նման: Նեխեցնում, քայքայում ինձ՝ դարձնում ինձ ավելի ազատ, ավելի աբստրակտ: Այդ վիրուսը հաղթեց և սկսեց իր գործը այս ամառ՝ մի սովորական օր: Սկսել է մի գործընթաց, որը իմ հսկողության տակ չի այլևս: Անկախ իմ ընթացիք տրամդրությունից, իրավիճակից նա իր գործը գիտի: Այս միջավայրը, որում ապրում եմ ես, այս հիվանդություն միայն ավելի ա փարթամանում: Դեռ ամեն ինչ լավ է, վերջին իմ ճամփորդությունը սարերի մյուս կողմը դեռ որ ինձ առողջ է պահում: Սա միայն ժամանակի հարց է: Ես զգում եմ, որ այն նորից այստեղ է, նա հետ կգա կամ վաղը կամ մի ամսից: Ի՞նչ կարևոր է, միևնույնն է ես փախչելու տեղ չունեմ:

Սա էլ իմ սիրած բանաստեղծություններից մեկը՝

Մանկություն

Մանկության սկզբնական շրջանում ամեն ինչ կարծես թե գունավոր էր: Իսկ հետո ինչ-որ բան սխալ գնաց: Ինչ-որ խոտորում մտցվեց խաղի մեջ: Իսկ հետո, էլ ոչինչ չեմ հիշում: Հիշում եմ այսօր ինչ եմ արել, իսկ երե՞կ, չգիտեմ … չեմ հիշում:

Մեկը պետք ա, չէ՞ լիներ Գաուսի ծայրին: 3σ-ից մոտ տոմսերը սպառվել էին, տեղ չկար:

Անտարբերություն

Մի քանի տարի է ինչ ինձ պատել է մի անտանելի անտարբերություն ամեն-ինչի հանդեպ: Իհարկե անտարբերություն չկա, երբ ունես խնդիր և քեզնից որևէ բան է պահանջվում և կա ժամանակային սահմանափակում: Օրինակ՝ նախաքննական շրջանում, գործի բերումով և այլ դեպքերում: Ցավալին այն է, որ ակնհայտ չէ, թե այդ խնդիրները ե՞ս եմ ստեղծում կատարյալ անտարբերությունից դուրս գալու համար, թե իրենք իրենց են գալիս: Էլ ավելի ցավալին

Էժան մարդիկ (մաս Գ)

Անցնենք երրորդ դեպքին։ Երրորդ դեպքը առանձնանում է իր ստորությամբ։ Այս դեպքը վերաբերվում է քծնելուն։ Մեր ազգը ունենալով ստրուկի մտածելակերպ լավ յուրացրել է այս հետույք մտնելու պարզ տեխնոլոգիան։ Ինֆորմացիա չունեմ այլ ազգերի մասին, բայց մի բան կարող եմ ասել հաստատ. հայերը հետ չեն մնում իրենց այս անարժան պահվածքով։ Թողես խոսեն պատվի, իրենց հերոսությունների և

Տուֆտա՛ հոդվածներ

Նադոել արիք այ ժողովուրդ ձեր share-ներով էս կամ էն տիպի ինտիմ հարաբերությունների մասին տուֆտա հոդվածներով։
Թողեք էդգոնե մարդը իր անձնականն ու իր ինտիմն ինքը որոշի, ինչ ու ոնց անի։ Մի խումբ անամոթներ գրում են էտ, (իմ կարծիքով արգելված թեմաներով) ու հետո էլ բամբասանք սիրող մեր չտես ու արժեզրկված ազգս էլ կպած կարդում ա, գիտի թե էս ա, որ կարդաց բեսամթ բան ա փոխելու իրա կյանքում, դառնալու ա սեքս-բոմբ։ Հարի՛ֆ, ոչ մի բան էլ չի փոխվելու, ոնց էղել ես տենց էլ կմնաս։ Գիտես որ կարդացիր, դրանով խելոքացար ու սկսեցիր շա՞տ բան ջոկել կյանքից։ Էլ չեմ ասում 14-17 տարեկանների մասին, որ էտ անտերը կարդալով իրանց մտածելակերպը քաքմեջ են անում։ Ոբշիմ ասեցի, հանգստացա։