Որ չեն ասում

Որ չեն ասում. «Ա դե ի՞նչ ես խորացել, ապրի էլի քո համար:»

Դա նու, լու՞րջ: Գիտես մտքովս չէր անցել, այ հիմա որ ասեցիր կյանքս կտրուկ կփոխվի:

Որ չեն ասում բոլորը իրարից առանձին. «Քեզ ընկերուհի ա պետք գտնել:»

Գիտեմ: Էտ անտերը զոռով չի:

Որ չեն ասում. «Ոչինչ էսա մեկին կգտնես էլի»

Իյա իրո՞ք: … ջնջած տեքստ … Ու հիմա լռվել եմ ճահիճի մեջ ու ո՛չ հղկում եմ, ո՛չ մշակում, ո՛չ էլ զարգանում: Ի վերջո ես կհասնեմ քո «հանգիստ ապրելուն», որովհետև … ջնջած տեքստ … գնում ա 943և94և գրողի ծոցը: Ու իմ … ջնջած տեքստ … գլուխը ուղղակի կշոյեն ու բերանս կանֆետ կդնեն ու ես դառնությունը կուլ տալով ուղղակի կապրեմ «մեկին գտած»: Էն ինչը ես իմ մեջ արժեքավոր եմ համարում մե4(   ՛,-.«-»« ոչ մեկի տանձին չի: Գրողը տանի քանի մարդու հետ եմ շփվում, շնից շատ, մեջից մի հինգ հոգի հազիվ գտնվի, որ ուզում եմ երկրորդ անգամ տեսնեմ: Նույնիսկ հորիզոնում չեմ տեսնում էն միջավայրը, որտեղ կարող ա ինձ հետաքրքրող մարդկանց գտնեմ, իսկ դուք ինձ ասում եք հանգիստ ապրի: Ախր տեղներդ տաք ա, դրա համար էլ տենց եք խոսում: Ես ինքս իմ մահն եմ նայում ամիսներով, տարով ու դուք ինձ ասում եք հանգիստ ապրի:

Ու գիտե՞ս ամենա «.-.»« ո՞րն ա:

Որ երկար չեմ դիմանա «մեկին» «կգտնեմ» ու բերանս կփակեմ ու կլինեմ մ»««.» «-«»«.- «երջանիկ» ու դուք կասեք տենում ես որ «մեկին» գտար: Ու ես սուսուփուս գլխով կանեմ ու տարիներով դանդաղ կսատկեմ անկյունում ժպիտը դեմքիս:

Մահը անխուսափելի ա, այլ տարբերակները խիստ անհավանական են:

Զբոսաշրծության մասին

Վերջը որոշեցի գրել իմ կարծիքի մասին զբոսաշրջության մասին: Չեմ հասկանում ի՞նչ են մարդիկ գտնում զբոսաշրջության մեջ: Վազել երկու շաբաթ քաղաքով կամ ամբողջ երկրով հանուն ինչի՞: Ժամանակի սղության պատճառով ստիպված ես անընդհատ վազել և չհիանալ որևէ բանով: Անիմաստ և տգեղ եմ համարում տեսնել օրինակ միջին դարերի տաճարը առանց մանրազննին ճարտարապետության էլեմնտները ուսումնասիրելով, առանց կարդալու շինության պատմությունը կամ էլ այն պատմական իրադարձությունները որոնք կապված են այդ տարածքի հետ: Միևնունն այդ ամբողջ գեղեցիկ շենքերը, բնությունը և այլնը դառնալու են ընդհամենը պահուստային հիշողությունում մի անորոշ կծիկ: Այլ բան է, պարբերականում կամ գրքում կարդալ և ուսումնասիրել երկիրը, մշակույթը, ճարտարապետությունը: Այս դեպքում «անսահման» ժամանակ կա կարդալու, հիանալու, սովորելու: Մի այլ տարբերակ է գնալ և ապրել տվյալ երկրում, որը իսկապես հնարավորություն կտա գնահատել տվյալ երկրի մշակույթը:

Ի՞սկ ինչու ընդհանրապես գնալ: Իհարկե լավ ժամանակ անց կացնելու համար: Ինձ համար լավ ժամանակը ասոցացվում ա լավ ընկերների հետ: Իսկ լավ ընկերների հետ լավ ժամանակ անց կացնելու համար տեղը հիմնականում էական չի:

Գիտեմ, գիտեմ. «Ուֆֆֆֆֆ, ի՞նչ ձանձրալի մարդ ես, բայց, բլա, բլա, բլա…»

Զզվել եմ (ցանկ)

Զզվել եմ այս մուտքից ու այս կախիչից,
զզվել եմ ամենօրյա նույն ճահիճից,
զզվել վախկոտ ինձանից ու իմ արդարացումներից,
զզվել այս դիմացի դաշտից, միջի ոչխարներից,
ու այն միջի փոսից, օրվա քաոսից,
ինքս իմ հետ խոսելուց ու վաղվան սպասելուց,
զզվել բոլոր կարիքավոր մարդկանցից,
ու իմ թուլամորդ լինելուց, բոլորին օգնելուց,
զզվել եմ անընդհատ գնահատվել սպասելուց,
պատասխան չստանալուց ու պատասխանատու լինելուց,
չէ որ ես էլ իրավունք ունեմ սխալվել, ինչու՞ փախնել,
զզվել եմ անընդհատ փորձելուց ու ինքս ինձ խաբելուց,
օրվա գործի մեջ ինքս ինձ թաղելուց,
օրվա ճահիճից, դատարկ ժպիտներից, դատարկ խոսքերից,
դատարկ աչքերից, իմ համար անհասկանալի հասարակական նրբություններից,
զզվել եմ մարդկանց իրար բզբզելուց, մեկը մյուսի նկատմամբ գերազանցություն ապացուցելուց,
զզվել եմ իմ պարտավորություններից, զզվել եմ այս լռությունից,
անվերջ լռող հեռախոսից ու լիցքաթափվող մարդկոցից,
զզվել եմ ինքս ինձնից… հոգնել եմ այս ամենից

 

Անտարբերություն

Մի քանի տարի է ինչ ինձ պատել է մի անտանելի անտարբերություն ամեն-ինչի հանդեպ: Իհարկե անտարբերություն չկա, երբ ունես խնդիր և քեզնից որևէ բան է պահանջվում և կա ժամանակային սահմանափակում: Օրինակ՝ նախաքննական շրջանում, գործի բերումով և այլ դեպքերում: Ցավալին այն է, որ ակնհայտ չէ, թե այդ խնդիրները ե՞ս եմ ստեղծում կատարյալ անտարբերությունից դուրս գալու համար, թե իրենք իրենց են գալիս: Էլ ավելի ցավալին

Էշական աֆորիզմներ

Դե նադոել արեցիք անընդհատ սֆաթագրքում (© Դավիթ) ինչ-որ փսևդոխորիմաստ աֆորիզմներ պոստ անելով։ Օրինակ՝

Извинение — не всегда озночает, что ты не прав. Это всего лишь означает, что ценность ваших отношений важнее, чем собственное эго…

Ու սրանից հետո էլ նշվում ա «անհայտ հեղինակ»։

Նույնի մասին

Մի քիչ առաջ կարդացի ԱՅՍ գրառումը: Չդիմացա, մի-երկու բան էլ ես ասեմ/ավելացնեմ:

Չէ: Արդեն 15 րոպե փորձում եմ սկսել: Չեմ կարողանում: Չեմ կարող վատ բաներ գրել և գուցե և ինչ-որ մեկին հիասթափեցնել, վտարել երկրից:

Կարճ ասած՝ լավ չի: Չէ քիչ էր՝ տխուր ա: Էլի էն չի: Հուսահատության չափ վիճակը տխուր ա: Ֆսյո, էլ չեմ բողոքում:

Թող էս գրառումը ուղղակի լինի լավ գրառման րեշեյր:

Հատուկ տաղանդ

Ի՞նչ ենք հասկանում «երիտասարդ» բառը լսելիս: Երևի թե, էներգիայով լի, դեռևս լավատես մի օրգանիզմ որը պատրաստ է լինել որակյալ աշխատուժ: Իսկ ինչու՞ մեր հասարակությունում տիրում է ուղիղ հակառակ պատկերը: Երիտասարդությունը «թքած» ունի իր իսկ ապագայի նկատմամբ: Սա դեռ նորմալ է

Տուֆտա՛ հոդվածներ

Նադոել արիք այ ժողովուրդ ձեր share-ներով էս կամ էն տիպի ինտիմ հարաբերությունների մասին տուֆտա հոդվածներով։
Թողեք էդգոնե մարդը իր անձնականն ու իր ինտիմն ինքը որոշի, ինչ ու ոնց անի։ Մի խումբ անամոթներ գրում են էտ, (իմ կարծիքով արգելված թեմաներով) ու հետո էլ բամբասանք սիրող մեր չտես ու արժեզրկված ազգս էլ կպած կարդում ա, գիտի թե էս ա, որ կարդաց բեսամթ բան ա փոխելու իրա կյանքում, դառնալու ա սեքս-բոմբ։ Հարի՛ֆ, ոչ մի բան էլ չի փոխվելու, ոնց էղել ես տենց էլ կմնաս։ Գիտես որ կարդացիր, դրանով խելոքացար ու սկսեցիր շա՞տ բան ջոկել կյանքից։ Էլ չեմ ասում 14-17 տարեկանների մասին, որ էտ անտերը կարդալով իրանց մտածելակերպը քաքմեջ են անում։ Ոբշիմ ասեցի, հանգստացա։