բարև,
շուտվանից չենք հանդիպել։ դե բնական ա, սենց տարուց հետո էլ հավես չի մնում ոչինչ անելու։ բայց ինչի՞ համար էր էս ամեն ինչը։ նույն ձև մենակ ես զգում, նույն ձև ամբողջ օրը տանջվում ես, նույն ձև նեռվային ու հոգնած, արդեն մոռացել ես թե ինչի համար․․․ իսկ շուրջ բոլորը լիքը մարդիկ, լիքը զբաղված մարդիկ, արագ քայլող մարդիկ, նպատակաուղղված մարդիկ, հեծո քշող մարդիկ։ չես ջոկում իրո՞ք ամբողջ օրը զբաղված են, թե ուղղակի ձև են թափում։
Անցնենք երրորդ դեպքին։ Երրորդ դեպքը առանձնանում է իր ստորությամբ։ Այս դեպքը վերաբերվում է քծնելուն։ Մեր ազգը ունենալով ստրուկի մտածելակերպ լավ յուրացրել է այս հետույք մտնելու պարզ տեխնոլոգիան։ Ինֆորմացիա չունեմ այլ ազգերի մասին, բայց մի բան կարող եմ ասել հաստատ. հայերը հետ չեն մնում իրենց այս անարժան պահվածքով։ Թողես խոսեն պատվի, իրենց հերոսությունների և Մնացածը…
Այս անգամ անդրադառնանք մարդկանց, որոնք ինքնահաստատման և ընկերական միջավայր ինտեգրվելու համար սկսում են ուրիշի մաշկի տակ մտնել և ապրել ուրիշի կյանքով։ Նմանները ամենուրեք են։ Այդ քամելիոնները հատկապես կուտակվում են փողատեր և դաստիարակության ընդգծված պակաս ունեցող խմբերի մոտ։ Հատկություններից ամենակարևորը Մնացածը…
Այսպիսով սկսում ենք գրառումների շարքը։
Առաջին գրառումը նվիրում եմ մարդկանց՝ որևէ նյութական իրի ձեռք բերման միջոցով հասարակության մեջ հաստատմանը, ինքնահաստատմանը։
Դժվար չի նկատել, որ շատ-շատերը գնում են ավտոմեքենաներ, հեռախոսներ, համակարգիչներ՝ ելնելով ոչ թե անհրաժեշտությունից, այլ ինքնահաստատման համար, կոպիտ ասած՝ կողքինի աչքը հանելու/մտցնելու համար։ Ենթադրենք ոմն մեկը Մնացածը…
Չգիտեմ ինչից սկսեմ․․․ Երևի քննություններից։ Հիմա (այսինքն՝ Նոր Տարուց հետո) ուսանողները գտնվում են քննաշրջանում ու զարմանալիորեն շատ քչերն են բողոքում։ Կհարցնեք՝ ինչի՞ց Մնացածը…
Background fluctuations 