Կարեկցանք (Empathy)

Չգիտես ինչու միշտ դեպրեսսիայում գտնվող մարդը ներկայացվում ա որպես զոհ, խղճուկ մի էակ։ Համարվում ա, որ դա անցողիկ բան ա։ Բայց չէ՞ որ դեպրեսսիան կարող ա լինել ընտրություն, բացատրեմ։ Գուցե տվյալ անձը ունի որոշակի պահանջներ, և չի պատրաստվում ադապտացվի միջավայրին։ Գուցե տվյալ անձը քամելիոն չի, կամ էլ ճիճու։ Գուցե տվյալ անձը մի կաթիլ ինքը իրեն հարգում ա։  Գուցե տվյալ պահվացքը ունի հիմնավորում։ Իսկ միգուցե գաղափարը ավելի բարձր ա քան մի հոգու լավ զգալը, դեպրեսսիայից դուրս գալը։ Չէ՞ որ միտքը բոլորինն ա, իսկ մարմինը ընդամենը մեկին, ընդամենը մսի կտոր։ Գուցե միտքը կարող ա լինի դոմինանտ։ Իսկ գուցե մարդ բանականը պետք ա լինի բանակա՞ն։ Հասկանում եմ անակնկալ միտք ա։ Ո՞վ ա լսել, որ բանականը նշանակի բանական, ճիճո՞ւ չի նշանակում։ Չեմ պատկերացնում, թե ինչպես կարող եմ հարգել մարդու, որը ինքն իր մտքին դավաճանել ա, հարմարվել ա միջավայրին։ Նախորդ նախադասությունը ռեալ կյանքում կիրառում չունի, կարդացեք աբստրակտ իմաստով։ Հավանաբար ես էլ մի օր կդավաճանեմ ինքս իմ մտքին ու չեմ էլ զգա թե ինչպես, բայց դե մինչև էտ շատ կռիվ ա լինելու իրականության հետ, թողեք մեծ-մեծ խոսամ ։Պ (հետո երեսովս կտաք, կուրախանաք), մեկ էլ տեսար իսկապես կենդանի մնացի հավատարիմ մնալով ինքս իմ մտքին։