անիրական թույլ մարդու ոչ ոգու

Եկ մինչև այն, երբ կբախվեն մեր տիեզերնքները և կմիաձուլվեն մեր գալակտիկաները ու նրանց անհամար աստղերի անհուն սպեկտրերը, մինչ կսկսեն քիմիական ռեակցիաները և ճուտը ջարդելով իր տան կեղևը կքաշի իր առաջին շունչը, մինչ մենք ամբողջ սիրով իրար կվիրավորենք, իսկ վերջում կժպտանք, եկ մի խաղ խաղանք: Եկ մի բան փորձենք, մեկ էլ տեսար ստացվի: Եկ իրար խոստանանք չխաբել, ուղղակի լինենք անկեղծ թե ինչից ենք վախում, ինչն ենք սիրում, ինչից ենք փախչում, եկ չխաղանք ընդունված դերը, ցույց տանք այն ինչ որ կա ու եթե անգամ ոչինչ էլ չստացվի: Եկ բացվենք մեկ-մեկու առաջ ու նայենք իրար աչքերի մեջ ու փորձենք հավերժ մնալ լուրջ ու ջղայն ու չժպտանք ու մեկիս դեմքին կհայտնվի մի ջղաձիգ կենդանություն ու հետո մի փայլող աղաջրի կոր կոպի վրա, իսկ հետո այդ անհարմար, հիմար դրությունից ապուշի պես ժպտանք ու այդ անկեղծությունից թաքցնենք փալող մեր աչքերը մեկը մյուսից: Դեմքը թաղենք ձեռքերի մեջ՝ փորձելով թաղել այն ամբողջությամբ: Եվ այդ ժամանակ խախտելով իմ ու քո իրար տված չհետախուզելու համաձայնությունը՝ գողանանք մեկս մյուսի աչքերի մնացորդները՝ կողքի գծերը, ժպիտի մնացորդները՝ կողքի ծալքերը: Հենց այն կողքի ծալքերը, որ գլուխը թեքելիս, մինչև ձեռքերում թաղելիս, կողքինից թաքցնելիս, այդ արևոտ շողքում սուզելիս… թաքցրեցիր դու քո գեղեցկությունը կողքինից, վաղվան էլ թողելու համար, վաղն էլ ցանկալի լինելու համար: ջնջած տեքստ